نقش کارفرمایان برای تهیه بیمه های عمر و سرمایه گذاری کارکنان خود چیست؟
با پیشرفت جوامع بشری در دورههای مختلف نیازهای افراد اشکال متفاوتتری به خود گرفته و میل به سرمایهگذاری و تأمین آینده فرزندان اهمیت ویژهای یافته است. در این میان صنعت بیمه به عنوان یکی از بخشهای اقتصادی کشور که رابطه گستردهای با آحاد مردم جامعه دارد.
میتواند با ایجاد محیطی امن برای فعالیتهای اقتصادی اطمینان مناسبی را برای کار و تولید و سرمایهگذاری در کشور به وجود آورد و حتی فضای امن و آرامی نیز برای فعالیتهای اجتماعی افراد مهیا میکند. اما با وجود محسنات این صنعت و ارائه پوششهای مختلف هنوز آن چنان که باید شاید نتوانسته است به جایگاه مناسب خود در سطح جامعه دست پیدا کند که از این میان میتوان به پوششهای عمر و پس انداز اشاره کرد که ارتباط عمیقی با ارتقاء سطح رفاه اجتماعی افراد جامعه دارد. با مشاهده کارنامه صنعت بیمه کشورهای پیشرفته ملاحظه میشود نزدیک به ۶۰ درصد از پرتفوی بیمهای آنها مربوط به بیمههای اشخاص و به خصوص بیمههای عمر است. در حالی سهم بیمههای زندگی در بازار بیمه ایران پایینتر از ۶ درصد است که این آمار با توجه به وجود ظرفیتها و قابلیتهای گسترده در کشور، رقم قابل قبولی نیست. با در نظر گرفتن این نکته که صنعت بیمه با ارائه پوششهایی که لازمه یک زندگی صنعتی است توانسته تا حد مطلوبی نیازهای افراد جامعه را پاسخ دهد اما نباید از این نکته غافل شد که عمده گرایش مردم به این صنعت در حد بیمههای اجباری مانند اتومبیل و سازمانهای بیمهگر است به صورتی که مردم اطلاع چندانی از سایر پوششها مانند مسؤلیت، درمان و به خصوص بیمه عمر و پس انداز ندارند.
نقش کارفرمایان در تشویق کارکنان خود برای تهیه بیمه های عمر و سرمایه گذاری با به وجود آوردن شرایط ویژه مثل ارائه تسهیلات و یا پرداخت سنوات کارگری در قالب بیمه های عمر و یا همراهی با بیمه گران، نقشی پر رنگ و اساسی می باشد.